براي جلوگيري از تبلور عسل معمولا كارخانه‌هاي بسته‌بندي كننده عملياتي روي آن انجام مي‌دهند كه عبارتند از:حرارت دادن، افزودن كمي جوهر ليمو در هر تن و… در همه اين موارد به خاطر وارد شدن ناخالصي در مجموعه قندهاي موجود،پديده كريستاليزاسيون ( رس “بلورين” شدن) به تاخير مي افتد.
در مورد كارگاه‌هاي ناشناخته كه در آن حرارت دادن عسل به صور مستقيم يا بدون كنترل صورت مي‌گيرد نه تنها مواد موجود در عسل دچار آسيب مي‌شوند بلكه بعداز دماي مشخصي ماده‌اي به نام «هيدروكسي متيل فورفوال HMF» پديد مي آيد كه اگر نسبت آن در عسل زياد شود مصرف آن خطرناك است.ميزان HMFكه در اثر حرارت دادن در عسل توليد مي‌شود به آساني قابل اندازه‌گيري بودهو با اندازه‌گيري آن مي‌توان شبه عسل تقلبي (مصنوعي) را از عسل طبيعي تشخيص داد.
براي شناخت شبه عسل تقلبي از عسل طبيعي در آزمايشگاه ساكارز را به وسيله اسيد تبديل به گلوكز و فروكتوز مي‌كنند كه در هنگام اين واكنش مقدار نسبتاً زيادي HMFدر عسل هاي تقلبي توليد مي‌شود و بدين وسيله عسل تقلبي از عسل طبيعي شناخته مي‌شود. در كشورهاي مختلف جهان براي اينكه عسل داراي شرايط استاندارد باشد هيدروكسيد متيل فورفورال آن نبايد از اندازه‌ي معيني تجاوزكند.